Lactación natural

Dar o peito require unha aprendizaxe por parte das nais. As nais aprenden a aleitar vendo como o fixeron outras mulleres. Antigamente, xa desde nenas, observaban ás súas nais, tías ou veciñas aleitando e criando aos seus bebés. Chegado o momento de ser nais, sabían como facelo e, se tiñan dificultades, apoiábanse nesas mulleres con experiencia que lles servían de referencia e reforzo.

Expóñense as situacións máis comúns, en xeral, con base na lexislación vixente pero hai que ter en conta que os convenios colectivos ou de distintos sectores poden ampliar estas condicións.

En ocasións, pode ser moi útil para a nai extraer leite, ben por ter unha ingurxitación, ou por ter que estar separada certo tempo do bebé por motivos diversos, ou porque algo lle impida dar o peito directamente. Mesmo para darlle suplementos do propio leite despois das tomas e así aumentar a produción, no caso de que o meniño non sexa aínda moi efectivo mamando, ou quede durmido de seguida, especialmente os primeiros días.

Quen mellor extrae o leite e regula o establecemento da lactación materna é o propio bebé; ofrecerlle de mamar cada pouco e sen límite de duración das tomas, reducirá os problemas de ingurxitacións e posibles mastites.

Aleitar é algo instintivo para os mamíferos pero nas nais humanas ten, ademais, un compoñente cultural e de aprendizaxe importante.

O inicio da lactación materna debe ser o máis pronto posible. Permitir que sexa o bebé que acaba de nacer quen tome a iniciativa e busque activamente o bico do peito para mamar. Nesas condicións a maioría dos bebés son capaces de atopalo e prenderse correctamente eles sós.

Todos os organismos internacionais científicos, civís e institucionais, sinalan unanimemente que o leite da muller é o alimento de elección e exclusivo para os lactantes durante os primeiros seis meses de vida, e débese continuar mentres se vai introducindo a alimentación complementaria, polo menos, ata os doce meses.